Այս զենքերը` իմ զենքերը, Մաշվշված ու նոր զենքերը… Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս զենքերը… Պատերազմին ո՜նց են զարկել այս զենքերը` Ի՜նչ ճշտությամբ, Համազարկո՜վ: Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս զենքերը… Տարիներով լուռ սպասել են այս զենքերը, Բայց ճիշտ ժամին որոտ զարկել Ու թշնամու հոգին հանել: Ինչե՜ր ասես, որ չեն…

Հայրենիք է ամեն սարը, Նրա դոշին սառած քարը, Հայրենիք է հայ զինվորը Սարի գլխին ծառայողը: Սպան էլ է մեր հայրենիքը Նույնիսկ եթե չինովնիկ է… Հանքն էլ է մեր հայրենիքը Թեկուզ ռուսի խաղալիքն է: Ու ես ունեմ պինդ ախպերներ Հիմքին կանգնած հայրենիքիս Ու նրանց հետ Վարդենիսից Հոգնած, տանջված տուն եմ գալիս: Մերն է հանքը «հայ-ռուսական» Չունենք թուրքին տված սահման: Քարվաճառը տեսանք հեռվից Փրկելու ենք մենք այն նորից!!!

Դաշնակցի ոսկե կանոնն է` Վարվիր դաշնակցիդ հետ այնպես, ինչպես որ կուզես նա քո հետ վարվի: Ռուսաստանը դուրս եկավ իր կողմից, իր մաս ճանաչած Խերսոնից: Մենք դուրս եկանք մեր մաս տենց էլ չճանաչած Քարվաճառից: Մենք ընդհանրապես ոչնչով չօգնեցինք մեր դաշնակցին: Ինքն էլ մեզ: Ասենք 2 ամսից են մեր սիրած ՄԱԿ-ի քարտեզներով Ռուսաստանի մի մասը վերցնի ՈՒկրաինան, ով է գնալու մերոնցից օգնության? Ես չէ…. գնացողին խենթի տեղ են դնելու, խենթի չէ է, աննոռմալի: Են երկրորդ համաշխարհայինի 100.000-ներով զոհերն էլ հիմնականում ստիպված գացողներն են: Անկախ Հայ ազգի վերջնական օգուտից կամ չօգուտից…. Ըստ այդմ մենք Ռուսաստանի համար վատ դաշնակից ենք: Ոսկե կանոնի համաձայն էլ ինքը մեր համար: Ամեն ինչ արդար է: Բացի պետության անատամ ու անվողնաշար վիճակից մեր կայֆ բռնելուց:

Հետաքրքիր հասարակություն ենք մենք: Ներում, սիրում, տեղ ենք տալիս բանակից այլևայլ ձևով ազատվածներին: Համատարած դրա մեջ ենք ապրում տասնամյակներ: Բայց չենք տեղավորվում դրա պետական 24 միլիոնանոց ձևակերպմանը: Պատմեմ իմ ժամանակ ոնց էր: Մեր ծնողների սուրբ պարտքն էր մեզ ազատելը բանակից: Որովհետև մենք պիտի մեծագույն ինժիներներ դառնայինք, կիսահամաշխարհային մաշտաբի: Մեկս քոռացավ, մեկս գժվեց…

Օ իմ հայուկ բճական Քեֆդ արա դու կրկին Այս ամսվա մատաղացուն Չի լինելու քո որդին: ………………………………… Հեռու գյուղից մի տղա է Մատաղացուն հուլիսի. Իր հայրիկը հեչ հարուստ չէր Չկարեցավ ազատի: ………………………………… Իսկ հունիսի մատաղացուն Թարսի պես լավն էր մեզնից Նա խոպանից ետ էր եկել Որ ծառայի սահմանին: ………………………………… Դե…

Ազատ մարդկանց մեր միություն Ովքեր զենքով են կնքված, Պիտի պահենք մենք մեր երկիրն Այլընտրանք մեզ չի տրված Զենքդ վերցրու գնանք սարերն Մարզվենք էլի միասին, Ազատազէն դու իմ եղբայր Հաղթելու ենք ուս ուսի Մի հա՛յ, մի զե՛նք, մեր սկզբունքն է Պիտի ձգտենք մենք դրան Միայն զենքով, միայն խելքով Պիտի կերտենք ապագան ՈՒ թե խորթ են քեզ բառերս Իմ, դու խաղաղ բարեկամ Քեզ էլ խնդրեմ մի օր արի Գնանք սարը մեր մարզման Տանեմ ցույց տամ Ազատազէն

Նայելով մեր սեփական երեխաներին, մենք չենք ուզում, որ մեծանալով նրանք ապրեն մեր իրականության նման իրականությունում: Այն դարում, երբ թե հիվանդությունները, թե տգիտությունը, թե աղքատությունը լրիվ հաղթահարելի են, միևնույնն է, մենք` մարդիկ, մորթում ենք իրար, թալանում, սպանում, թե անձնական թե պետությունների մակարդակում: ՈՒ քանի որ թե ես, թե դու` կարդացող, դեռ…

Տվողների Հայրենիքը Լացելու է, խնդալու Ստորագրել ենք, ու տվել ենք, Իրենք հետ չեն էլ տալու, Իսկ մեր Շուշին արդեն չկա, ՈՒ գերի է մնալու Քանի դեռ մենք դիվանին ենք Ոչ մի բան չի փոխվելու: -Ցախ գողացող բջուկներ ենք -Ոգևորված անկումից, -Կտրում ենք ու տուն ենք կրում -Մուֆտա ցախը սարերից…

Հայք ու հայքեցի . Հայկից ծնված, իմ հայրենիք Մենք որդիքդ ենք, արիական Հայերի տուն, դու Հայք ամրոց Քեզնով պիտի մենք հիանանք: . Մեր մայրերը ծնել են մեզ Որ քեզ կերտենք ու շենանաս Զինվորն ենք քո, որտեղ լինենք Կոչված կռվել, քանի շունչ կա . Եռաշտարակ դու իմ ամրոց Մեկը մյուսից հզոր ու վառ Միասնությունն այդ երեքի Հենց կկոչենք այլևս ՀԱՅՔ . Հայքի զավակ, ուր էլ լինենք Պիտի կոչվենք հայերով մենք Հայքեցի ենք, ուր էլ ապրենք